Wołanie ft.Eldo

Zwrotka 1: Pezet (Świateł miasto) Gdzie tak bardzo dziś upalnie, chciałbym żyć normalnie A nie tylko w świecie tkwić jakby w sieci wić By uwolnić się z tych nici, które utkał byt W którym czekam znów na karmę, żeby w pierś się bić Za to co nieodwracalnie jeszczę spieprzę dziś, żeby móc się wzbić I pokonać myśli czarne, a to przecież dla mnie nic Bo tyle wiosen, lat i zim tu przetrwałem W tym pieprzonym mieście sny są nietrwałe Trzeba być ze skały, ale jeszcze wstanę, to nie zmarwychstanie Wiem to bo sto razy w nim umarłem, ale nie na stałe Wtedy długo spałem, a to czego bałem się mam pod skórą Nie przykryje tego żadną drogą furą, żadnym supercarem Chodzę w sercu z dziurą tak jak po postrzale Sto razy już umarłem, może znowu dziś Zanim wzjedzie świt, zanim wstanę Rozśmieszysz Boga mówiąc mu o planie Panie to nie piosenka to wołanie (Świateł miasto, uuu, świateł miasto) Zwrotka 2: Eldo Gdzie tak bardzo chłodno, na biegunie bez emocji śpi sumienie i godność Zabija mnie codzień albo je tłumię by nic nie czuć w tłumie Pustką sobie napycham kieszenie, mało rozumiem, nie czuję Westchnienie do czasów, gdy zachwycałem dniem się Zdziwienie, potrafiły radość dawać chwile Dzisiaj porozrywanych cząstek elementarnych nie skleję Taka kabała, niech się dzieje Zostaną strzępy, stracą znaczenie słowa, łzy rozpuści wielki błękit (tak) Jedyna prawda śpi niewinnie w jej oczach, w jej śmiechu Bo sens jest zaklęty w człowieku (tak), reszta to proch i pył Zupełny banał, w piasku pradawny posąg co przechodniom się kłania Ozymandias król królów Dzisiaj odzskałaby znaczenia, choć byś krzyczał do Pana To nie piosenka, byle do rana (Świateł miasto, świateł miasto)

Verse 1: Pezet (City of lights) Where it's so hot today, I wish I could live normally And not just be stuck in a world like weaving in a web To free myself from these threads woven by existence In which I wait again for karma to hit my chest For what I will inevitably mess up today, to be able to rise And overcome dark thoughts, but that's nothing to me Because so many springs, years, and winters I've survived here In this damn city, dreams are ephemeral You have to be made of stone, but I will rise again, this is not resurrection I know because I've died a hundred times in it, but not permanently Then I slept for a long time, and what I was afraid of is under my skin No expensive car, no supercar will cover it I walk with a hole in my heart as if shot I've already died a hundred times, maybe again today Before the dawn rises, before I stand You'll make God laugh by telling him about the plan Lord, this is not a song, this is a cry (City of lights, ooo, city of lights) Verse 2: Eldo Where it's so cold, at the pole, conscience and dignity sleep without emotions Every day it kills me or I suppress them to feel nothing in the crowd I fill my pockets with emptiness, hardly understand, don't feel A sigh for times when I marveled at the day Surprise, moments could bring joy Today I cannot piece together shattered elementary particles Such a predicament, let it happen Shreds will remain, words will lose their meaning, tears will dissolve in the big blue (yeah) The only truth lies innocently in her eyes, in her laughter Because the meaning is enchanted in the person (yeah), the rest is dust and ashes A complete cliché, an ancient statue in the sand bowing to passersby, Ozymandias, king of kings Today it would regain significance, even if you screamed to the Lord This is not a song, just till morning (City of lights, city of lights)